Doop enzo

Gister was het doop van de Wina schachten,
en het moet gezegd zijn: het zijn stuk voor stuk toffe mensen.

In de voormiddag moesten ze de binnendoop ondergaan.
Het idee daarachter is dat we ze collectief heel vuil en stinkend maken, omdat dat toch een band schept. En als het laatste niet waar is, dan levert zo'n binnendoop altijd wel leuke verhalen op.
Het was weer heel erg koud, en enkele mensen waren goed op weg naar een onderkoeling.
Het deed me weer terugdenken aan mijn doop vorig jaar:

Geen idee hebben wat ik moest verwachten.
Een beetje hopen dat ik nergens voor alergisch ging zijn.
Heel erg vuil worden, uitgekafferd worden, hard stinken.
Maar toch moeite hebben om mijn lach in te houden.
Eigenlijk heel vreemd, want je zit daar toch een fameus pak af te zien.
En de verhalen...
Tja, wie kent die doopverhalen over mij nu nog niet ...

Rond 5,6 uur mochten de schachtjes naar huis.
En stiekem was ik een beetje jaloers.
Niet omdat ze stinken ofzo (ik stonk ook behoorlijk naar schacht), maar vooral omdat ze bijna allemaal naar hun eigen kot gingen.
Het beet toch een beetje.
Tweede jaar op unif en nog steeds niet op kot.
Meh.
Wie weet, ooit eens.

Ahem...
De buitendoop dus.
We waren ingedeeld in kleine groepjes: 2 dopers + 4 schachten;
en zo liepen we gans Leuven door terwijl we de eerstejaars allerhande opdrachten gaven.
Een van hen had een fantastisch schooi-talent.
Niet gelogen: hij wandelt de McDonalds binnen, en komt buiten met een gratis cheeseburger.
Fantastisch toch.

Ik heb me dus goed geamuseerd,
en ik hoop dat de schachten dat ook hebben gedaan.