Vandaag een tweedehandsfiets gaan kopen in het spit.
Morgen ga ik hem verven.
Foto's volgen nog
Friday, August 29, 2008
Thursday, August 28, 2008
Surreal
Dinsdag zijn Stefa en ik afgezakt naar de Universiteitshallen in Leuven (foto van de hallen die ik op google heb gevonden) om haar in te schrijven in haar eerste jaar Psychologie.
Dat is nu dus al lang in orde, ze heeft net zoals ik vorig jaar een zak gekregen vol met allerlei boekjes en kaartjes en dergelijke.
't is voor haar een enorme stap, maar het is vooral voor ons een hele verandering.
Na twee jaar zo ver van elkaar te wonen wordt het een hele aanpassing om plots zo dicht op elkaar te wonen. Het wordt heel leuk, daar niet van. Maar het blijft vreemd, en ik heb het gevoel dat ik het nog niet helemaal goed besef.
Net zoals Stefa nog niet beseft dat ze aan de universiteit gaat studeren enzo.
Vorig jaar was het voor mij ook zo: de eerste dagen dat ik aan de universiteit studeerde merkte ik nog niet zoveel verschil: alles was nieuwer en groter en slimmer, maar voor de rest?
Na een jaartje besef ik dat het niet de Univ. is die zo anders is, maar wel dat ikzelf enorm ben veranderd op allerlei vlakken. Ik besef bevoorbeeld dat het over een jaar of 5 uit met de pret gaat zijn, het studeren waarschijnlijk achter me zal liggen en ik een job zal moeten vinden, en dan een huisje enzovoorts.
Ik ben 18 (wordt eind dit jaar 19) en voel me belachelijk oud.
Dan zie je je kleine broer zich groot en stoer voelen omdat hij met z'n vrienden een 'klas lan party' organiseert en bedenk je je dat je vroeger dacht dat het helemaal anders zou lopen dan dat het gegaan is.
Neen, dat is eigenlijk ook niet waar. Vroeger dacht ik niet over hoe het zou lopen eigenlijk.
Vreemd wel, want ik ben nogal een denker.
Vroeger dacht ik vooral aan het "weggraken van waar ik ben", school was stom. Huiswerk suckte.
Iedereen kent het wel.
Nu moet ik toegeven dat ik me eigenlijk al die tijd vrij goed heb geamuseerd en dat ik de dingen misschien beter in een ander licht had gezien zodat ik op die moment zelf ook het gevoel had dat ik me amuseerde.
Nu ja, misschien wortd ik ook gewoon melancholisch en lijkt alles gewoon leuker dan het was.
Momenteel lijkt alles gewoon vrij 'surreal'.
Net of ik zit vast in een enorm lange droom (een coma misschien?) waar ik wel stomme dingen meemaak maar alles wel goed komt en heel goed draait.
Eigenlijk lijkt alles gewoon te goed om echt te zijn.
Ik was daaret naar m'n slapende hond (Baloe) aan het staren en vroeg me af of hij ook zo'n dingen dacht.
Toen werd hij wakker met een blik van: "ik wil aaitjes en eten".
Ik denk dat honden van fundamenteel andere dingen dromen.
Zou ik gelukkiger zijn als ik zou dromen van boterhammen met choco en er
dan 's morgens kan eten?
Of zou ik dan volgens een "aim low, don't get dissapointed" principe dromen?
Ik hou precies maar weinig steek vandaag...
Dat is nu dus al lang in orde, ze heeft net zoals ik vorig jaar een zak gekregen vol met allerlei boekjes en kaartjes en dergelijke.
't is voor haar een enorme stap, maar het is vooral voor ons een hele verandering.
Na twee jaar zo ver van elkaar te wonen wordt het een hele aanpassing om plots zo dicht op elkaar te wonen. Het wordt heel leuk, daar niet van. Maar het blijft vreemd, en ik heb het gevoel dat ik het nog niet helemaal goed besef.
Net zoals Stefa nog niet beseft dat ze aan de universiteit gaat studeren enzo.
Vorig jaar was het voor mij ook zo: de eerste dagen dat ik aan de universiteit studeerde merkte ik nog niet zoveel verschil: alles was nieuwer en groter en slimmer, maar voor de rest?
Na een jaartje besef ik dat het niet de Univ. is die zo anders is, maar wel dat ikzelf enorm ben veranderd op allerlei vlakken. Ik besef bevoorbeeld dat het over een jaar of 5 uit met de pret gaat zijn, het studeren waarschijnlijk achter me zal liggen en ik een job zal moeten vinden, en dan een huisje enzovoorts.
Ik ben 18 (wordt eind dit jaar 19) en voel me belachelijk oud.
Dan zie je je kleine broer zich groot en stoer voelen omdat hij met z'n vrienden een 'klas lan party' organiseert en bedenk je je dat je vroeger dacht dat het helemaal anders zou lopen dan dat het gegaan is.
Neen, dat is eigenlijk ook niet waar. Vroeger dacht ik niet over hoe het zou lopen eigenlijk.
Vreemd wel, want ik ben nogal een denker.
Vroeger dacht ik vooral aan het "weggraken van waar ik ben", school was stom. Huiswerk suckte.
Iedereen kent het wel.
Nu moet ik toegeven dat ik me eigenlijk al die tijd vrij goed heb geamuseerd en dat ik de dingen misschien beter in een ander licht had gezien zodat ik op die moment zelf ook het gevoel had dat ik me amuseerde.
Nu ja, misschien wortd ik ook gewoon melancholisch en lijkt alles gewoon leuker dan het was.
Momenteel lijkt alles gewoon vrij 'surreal'.
Net of ik zit vast in een enorm lange droom (een coma misschien?) waar ik wel stomme dingen meemaak maar alles wel goed komt en heel goed draait.
Eigenlijk lijkt alles gewoon te goed om echt te zijn.
Ik was daaret naar m'n slapende hond (Baloe) aan het staren en vroeg me af of hij ook zo'n dingen dacht.
Toen werd hij wakker met een blik van: "ik wil aaitjes en eten".
Ik denk dat honden van fundamenteel andere dingen dromen.
Zou ik gelukkiger zijn als ik zou dromen van boterhammen met choco en er
dan 's morgens kan eten?
Of zou ik dan volgens een "aim low, don't get dissapointed" principe dromen?
Ik hou precies maar weinig steek vandaag...
Monday, August 18, 2008
Ik zag net dit ...
Ik las net deze post van Shellac: emo's .
Mijn reactie is: 'huh?'.
No offence, maar dit gaat er los over.
DODE KNUFFELDIEREN.
Hey, ik ben niet de persoon om emo's te gaan veroordelen want niet zo heel lang geleden was ik zelf heel into de gothic-scene. Niet dat die twee te vergelijken zijn, ... maar ik bespaar u de rant.
Of toch niet helemaal.
Dat je anders wil zijn, ok ...
Maar de contractictie gast: Dode beren gaan KOPEN in een PUNK-winkel.
De contradictie ligt hier dus in dat Emo's - die anders willen zijn en in touch komen met hun gevoelen door hunzelf meermaals te snijden en veel te wenen - dode knuffeldieren - gemaakt door fabrikanten die geld willen zien - kopen in een punkwinkel.
Punk die zo lang al de kern-boodschap heeft: "Do it yourself! ".
Als die emootjes nu zelf dode knuffelbeesten begonnen maken, geen probleem.
Maar als uw underground-cultuur zo vordert dat ge in een winkel dode knuffels kunt gaan kopen, omdat een fabrikant (die dus "The Man" is ) u zo kan stereotyperen dat ie weet dat zo'n zooi geld oplevert, dan wordt het tijd om u eens vragen te gaan stellen bij u alternativiteit nee?
De clue is dan ook, dat somige van de emo-kliekjes (hoe dat precies werkt snap ik ook niet helemaal, aangezien deze sujetten beweren dat niemand hun snapt) mensen gaan uitlachen, of niet-emo noemen als ze die beren niet kopen.
De ironie!
De uitspraak: "Doe alternatief, zoals iedereen" komt spontaan bij me op.
Ik heb geen dode knuffelberen, Ik heb een knuffel-Pikachu en een knuffel-Pinguin!
Hah! Beat that emo's !
Mijn reactie is: 'huh?'.
No offence, maar dit gaat er los over.
DODE KNUFFELDIEREN.
Hey, ik ben niet de persoon om emo's te gaan veroordelen want niet zo heel lang geleden was ik zelf heel into de gothic-scene. Niet dat die twee te vergelijken zijn, ... maar ik bespaar u de rant.
Of toch niet helemaal.
Dat je anders wil zijn, ok ...
Maar de contractictie gast: Dode beren gaan KOPEN in een PUNK-winkel.
De contradictie ligt hier dus in dat Emo's - die anders willen zijn en in touch komen met hun gevoelen door hunzelf meermaals te snijden en veel te wenen - dode knuffeldieren - gemaakt door fabrikanten die geld willen zien - kopen in een punkwinkel.
Punk die zo lang al de kern-boodschap heeft: "Do it yourself! ".
Als die emootjes nu zelf dode knuffelbeesten begonnen maken, geen probleem.
Maar als uw underground-cultuur zo vordert dat ge in een winkel dode knuffels kunt gaan kopen, omdat een fabrikant (die dus "The Man" is ) u zo kan stereotyperen dat ie weet dat zo'n zooi geld oplevert, dan wordt het tijd om u eens vragen te gaan stellen bij u alternativiteit nee?
De clue is dan ook, dat somige van de emo-kliekjes (hoe dat precies werkt snap ik ook niet helemaal, aangezien deze sujetten beweren dat niemand hun snapt) mensen gaan uitlachen, of niet-emo noemen als ze die beren niet kopen.
De ironie!
De uitspraak: "Doe alternatief, zoals iedereen" komt spontaan bij me op.
Ik heb geen dode knuffelberen, Ik heb een knuffel-Pikachu en een knuffel-Pinguin!
Hah! Beat that emo's !
Friday, August 15, 2008
Inspiratie...
.. komt altijd op het foute moment.
Als ik moet leren krijg ik opeens honderden ideeën voor photoshop-bewerkingen, tekeningen, stripjes, noem maar op.
Mijn inspiratie moet dringend eens aan haar timing beginnen werken.
Als ik moet leren krijg ik opeens honderden ideeën voor photoshop-bewerkingen, tekeningen, stripjes, noem maar op.
Mijn inspiratie moet dringend eens aan haar timing beginnen werken.
Thursday, August 14, 2008
Sketchbook
Ik ben beginnen schetsen in een atoma-schriftje.
Beetje om examenstress kwijt te spelen.
'k Zal binnenkort bij art/tekeningen er een paar opsmijten, onder de noemer: bik-schetsen.
En nu ga ik in bad statistiek leren.
Noch 4 dagen, jochei !
En we gaan zien dat we lineaire regresse beter doorhebben deze keer.
Stefa zit nu op Pukkelpop, 'k hoop dat ze zich wat amuseert.
Maar ook niet té veel ... ze moet tijd hebben om mij te missen enzo.
Anders zit ik hier maar zielig haar te missen terwijl zij niet aan me denkt.
Die examens doen me vreemde dingen denken precies ...
Beetje om examenstress kwijt te spelen.
'k Zal binnenkort bij art/tekeningen er een paar opsmijten, onder de noemer: bik-schetsen.
En nu ga ik in bad statistiek leren.
Noch 4 dagen, jochei !
En we gaan zien dat we lineaire regresse beter doorhebben deze keer.
Stefa zit nu op Pukkelpop, 'k hoop dat ze zich wat amuseert.
Maar ook niet té veel ... ze moet tijd hebben om mij te missen enzo.
Anders zit ik hier maar zielig haar te missen terwijl zij niet aan me denkt.
Die examens doen me vreemde dingen denken precies ...
Tuesday, August 12, 2008
As promised
Zoals ik de vorige keer had beloofd: een uitgebreidere post over marktrock.
Afgelopen zaterdag, tegen een uur of 3 (of een beetje later) sprong ik op m'n fietsje en vertrok ik richting Leuven - IMO de mooiste studentenstad ter wereld - . Na een kort kwartiertje trappen kwam ik dan aan bij het nieuwe (en mooi geschidlerde) kot van mijn meisje.
Daar dan een beetje rondgehangen/gelegen en erna naar martkrock vertrokken.
We hebben veel gezien, veel gehoord, en veel mensjes ontmoet (ik ben mensen van WINA tegen gekomen ). De optredens die er echt uitsprongen waren Raymond van het Groenewoud en Hooverphonic.
De eerste omdat hij toch al vrij oud is , maar wel de pannen van de daken speelde.
De tweede omdat ik ze gewoon ongeloofelijk goed vind.
Anyhow, de Raymond dus. Een fantastisch performance, geweldige liedjes, zoals we van hem gewoon zijn.
Wat me vooral aansprak waren de dingen die hij tussen/tijdens de liedjes door riep.
Een bloemlezing: "Weten jullie wat het verschil is tussen een VIP en een echt publiek?"
"de VIPs bollen het af vanaf de eerste druppel regen, een echt publiek blijft staan!"
Hierop heel wat gejoel in het publiek dat dan 2-3 minuten lang "Merci Raymond, merci" begon te scanderen.
Toen de VIPs (die echt waren gaan schuilen) dan terugkwamen, onderbrak hij zijn liedje en begon laconiek "VIP, VIP, hoera" te zingen.
Even later, na een paar geniale liedjes gebeurde het volgende:
RVHG: "Geloven jullie nog in de vrijheid van rock & roll?"
Oude markt: "JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH ! Woehoooooo! Broek af ! *fluit* "
RVHG: "Wel op dit -toch wel - rockfestival gebeurde net het volgende: ik wou de artiesten ingang binnen, MAAR ik had geen bandje. Zegt die supoost tegen mij: 'Gij moogt hier niet binnen. Ik ken u wel, maar gij moogt hier niet binnen zonder bandje' "
Oude markt: "Awoert! afvoeren!"
RVHG: "Ik geef u: de facistische trekjes binnen de rock & roll"
Oude markt: " *vol stomheid geslagen* applaus "
Om maar te zeggen dat het geweldig was.
Hooverphonic was er ook niet slechter op geworden.
Ik kende de meeste liedjes nog van vroeger, toen ik nog vaak naar hun cd's luisterde.
goh, de tijd dat ik nog cd's luisterde, het lijkt allemaal zo lang geleden ... *nostalgie*
Hoe dan ook: hun laatste liedje: "Sometimes" pakte me toch weer bij het hart.
Ik weet niet hoe het komt, maar elke keer ik het hoor bekruipen de rillingen mijn rug.
Officiele clip
Maar live vind ik het beter:
Zalig liedje toch.
*sigh*
Nu ja, marktrock is nu al 2 dagen gedaan voor mij, en de examens beginnen pas echt.
Volgende week heb ik Statistiek, de week erna Hogere Wiskunde.
Ik moet er wel door, en het is een 'lichte' tweede zit, maar dat maakt het er niet simpeler op.
Het blijft lastig, voor mij , maar zeker ook voor Stefa.
Nog twee weekjes volhouden zeker?
In other news: ik heb onlangs de website van de Psychokring gerestyled, deze valt (hier) te bekijken.
Note: Ik heb de site niet gemaakt, ze hebben mij gewoon gevraagd hem te herstijlen. Voor de rest heb ik helemaal niets met psychologie te maken (wel behalve dat Stefa het volgend jaar gaat studeren, maar toch). Laat ons nu hopen dat ik er voor betaald word hé.
edit: ik moet eens leren typen
Afgelopen zaterdag, tegen een uur of 3 (of een beetje later) sprong ik op m'n fietsje en vertrok ik richting Leuven - IMO de mooiste studentenstad ter wereld - . Na een kort kwartiertje trappen kwam ik dan aan bij het nieuwe (en mooi geschidlerde) kot van mijn meisje.
Daar dan een beetje rondgehangen/gelegen en erna naar martkrock vertrokken.
We hebben veel gezien, veel gehoord, en veel mensjes ontmoet (ik ben mensen van WINA tegen gekomen ). De optredens die er echt uitsprongen waren Raymond van het Groenewoud en Hooverphonic.
De eerste omdat hij toch al vrij oud is , maar wel de pannen van de daken speelde.
De tweede omdat ik ze gewoon ongeloofelijk goed vind.
Anyhow, de Raymond dus. Een fantastisch performance, geweldige liedjes, zoals we van hem gewoon zijn.
Wat me vooral aansprak waren de dingen die hij tussen/tijdens de liedjes door riep.
Een bloemlezing: "Weten jullie wat het verschil is tussen een VIP en een echt publiek?"
"de VIPs bollen het af vanaf de eerste druppel regen, een echt publiek blijft staan!"
Hierop heel wat gejoel in het publiek dat dan 2-3 minuten lang "Merci Raymond, merci" begon te scanderen.
Toen de VIPs (die echt waren gaan schuilen) dan terugkwamen, onderbrak hij zijn liedje en begon laconiek "VIP, VIP, hoera" te zingen.
Even later, na een paar geniale liedjes gebeurde het volgende:
RVHG: "Geloven jullie nog in de vrijheid van rock & roll?"
Oude markt: "JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH ! Woehoooooo! Broek af ! *fluit* "
RVHG: "Wel op dit -toch wel - rockfestival gebeurde net het volgende: ik wou de artiesten ingang binnen, MAAR ik had geen bandje. Zegt die supoost tegen mij: 'Gij moogt hier niet binnen. Ik ken u wel, maar gij moogt hier niet binnen zonder bandje' "
Oude markt: "Awoert! afvoeren!"
RVHG: "Ik geef u: de facistische trekjes binnen de rock & roll"
Oude markt: " *vol stomheid geslagen* applaus "
Om maar te zeggen dat het geweldig was.
Hooverphonic was er ook niet slechter op geworden.
Ik kende de meeste liedjes nog van vroeger, toen ik nog vaak naar hun cd's luisterde.
goh, de tijd dat ik nog cd's luisterde, het lijkt allemaal zo lang geleden ... *nostalgie*
Hoe dan ook: hun laatste liedje: "Sometimes" pakte me toch weer bij het hart.
Ik weet niet hoe het komt, maar elke keer ik het hoor bekruipen de rillingen mijn rug.
Officiele clip
Maar live vind ik het beter:
Zalig liedje toch.
Lyrics van Sometimes - Hooverphonic
Why don't you ever get the point
You're much too slow for me
Why don't we ever flip our coin
Reliability
Some like it a lot
Just give a little to me
That's why I sing this song
They call us crazy early birds
Too early never hurts
Warmth is not as dangerous as
As dangerous as those words
Some like it a lot
Just give a little to me
That's why I sing this song
Sometimes
We've got to sing this song
Sometimes
It takes us way too long
Sometimes
We've got to sing out of key
Winter never gets me down
It's just a feeling
Feeling fine
To care for you or not to care
A goddamned thin thin line
Sometimes
We've got to sing this song
Sometimes
It takes us way too long
Sometimes
We've got to sing out of key
*sigh*
Nu ja, marktrock is nu al 2 dagen gedaan voor mij, en de examens beginnen pas echt.
Volgende week heb ik Statistiek, de week erna Hogere Wiskunde.
Ik moet er wel door, en het is een 'lichte' tweede zit, maar dat maakt het er niet simpeler op.
Het blijft lastig, voor mij , maar zeker ook voor Stefa.
Nog twee weekjes volhouden zeker?
In other news: ik heb onlangs de website van de Psychokring gerestyled, deze valt (hier) te bekijken.
Note: Ik heb de site niet gemaakt, ze hebben mij gewoon gevraagd hem te herstijlen. Voor de rest heb ik helemaal niets met psychologie te maken (wel behalve dat Stefa het volgend jaar gaat studeren, maar toch). Laat ons nu hopen dat ik er voor betaald word hé.
edit: ik moet eens leren typen
Sunday, August 10, 2008
Marktrock
Het was super leuk,
en Hooverphonic was geweldig.
Binnenkort post ik er meer over , beloofd!
Maar nu ga ik wiskunde leren
en Hooverphonic was geweldig.
Binnenkort post ik er meer over , beloofd!
Maar nu ga ik wiskunde leren
Wednesday, August 6, 2008
databases
We hebben een inschrijfapplicatie nodig voor het EerstejaarWie-kent van Wina.
Eerste keer dat'k zelf de DB moet onderhouden enzo.
we zien wel wat er gebeurt :)
Eerste keer dat'k zelf de DB moet onderhouden enzo.
we zien wel wat er gebeurt :)
Tuesday, August 5, 2008
Sander zijn pc ...
... is weer naar de zak.
En ik kan het weer oplossen.
Soit, zen windows start niet meer op, en via Ubuntu kan ik ook niet meer aan zijn filesystem van windows, want daar staat blijkbaar een passwoord op dat hij nooit zelf heeft ingesteld.
Hoe dan ook: net een Gparted-dvd gebrand.
Kijken of we de hele zooi niet kunnen formateren...
P.S. Ik moet nog een blogje schrijven over de dagen die ik vorige week met stefa doorbracht, maar dat staat eigenlijk al op haar blog te lezen ...
En ik kan het weer oplossen.
Soit, zen windows start niet meer op, en via Ubuntu kan ik ook niet meer aan zijn filesystem van windows, want daar staat blijkbaar een passwoord op dat hij nooit zelf heeft ingesteld.
Hoe dan ook: net een Gparted-dvd gebrand.
Kijken of we de hele zooi niet kunnen formateren...
P.S. Ik moet nog een blogje schrijven over de dagen die ik vorige week met stefa doorbracht, maar dat staat eigenlijk al op haar blog te lezen ...
Subscribe to:
Posts (Atom)